ELIM – Na ruim anderhalve eeuw gezamenlijke toneelervaring nemen Jan Schonewille, Dirk Benjamins en Be Krikken afscheid van het podium bij toneelvereniging Tot Ons Genoegen. Hun laatste applaus is inmiddels geklonken, maar hun verhalen blijven nog lang nazinderen.
Jan Schonewille, sinds de oprichting 65 jaar geleden betrokken, groeide van bescheiden bijrol naar hoofdrolspeler. “Het ging me nooit om de schijnwerpers,” zegt hij nuchter. “De gezelligheid, dáár draaide het om. Dat was het mooiste.”
Dirk Benjamins stond 48 jaar lang paraat, al liet hij de laatste jaren het acteren aan anderen over. “Vijf jaar geleden ben ik gestopt met spelen. Teksten onthouden werd wat moeilijker, ik ben tenslotte 76,” vertelt hij met een glimlach. “Ik gaf nog wel aanwijzingen, maar dat is ook een vak apart. En eerlijk is eerlijk: die vrijheid is ook wel fijn. Geen druk meer.”
Wat hij het meest zal missen? “Het napraten na de repetities en voorstellingen. Dan bleven we met z’n drieën nog even zitten. De rest ging naar huis, maar wij hadden de tijd.”
Be Krikken, met zijn 80 jaar de oudste van het trio, sluit na 38 jaar zijn toneelboek. “Ik werd zo’n beetje de opa van de groep. De club veranderde, en ik kreeg steeds andere ideeën,” zegt hij openhartig. Toch kijkt hij met voldoening terug: “Ik heb het altijd met plezier gedaan. Maar er komt een moment van komen en gaan. Nu is het tijd om te gaan.” Zijn laatste rol, afgelopen vrijdagavond, was er één die hij nog niet eerder speelde: een pastoor. “Ik moest het hebben over de bloemetjes en de bijtjes met een dom maagie dat van niks wist,” grapt hij.
Hoewel ze niet meer op de planken staan, is de kans groot dat Jan, Dirk en Be nog regelmatig in het publiek te vinden zijn.